آقای نماینده، به دشمن سیگنال ندهید!!! 

شوشان ـ  سیدعلی حمیده کیش :

                                                                                                                                                                                                                                      در روزهایی که کشور بیش از هر زمان دیگری به انسجام، دقت در گفتار و تدبیر در رفتار سیاسی نیاز دارد، اظهارات غیرحساب‌شده برخی چهره‌های سیاسی، نه تنها کمکی به آرامش و اقتدار ملی نمی‌کند، بلکه می‌تواند در زمین حریف بازی کند. 
آقای بخشایش اردستانی، عضو کمیسیون امنیت ملی، در گفت‌وگویی اخیر مدعی شده‌اند که «مقام معظم رهبری محدودیت بُرد موشکی را برداشته‌اند» و افزوده‌اند «اگر دولت بتواند شش ماه شرایط کشور و اعتراضات را مدیریت کند، غربی‌ها خودشان پیشنهاد مذاکره می‌دهند» و در ادامه نیز گفته‌اند «نظام باید به هر شکل ممکن از دوره ترامپ عبور کند.» 
سؤال اساسی اینجاست: آقای نماینده! به کجا چنین شتابان؟ 
چنین اظهاراتی، به‌ویژه وقتی از زبان عضوی از کمیسیون امنیت ملی مجلس بیان می‌شود ،بار سنگینی از معنا و پیام به همراه دارد. در عرف سیاست خارجی، اعلام تصمیمات راهبردی در حوزه نظامی و امنیتی، تنها از کانال‌های رسمی و با هماهنگی کامل دستگاه‌های ذی‌ربط انجام می‌شود، نه در مصاحبه‌های رسانه‌ای با لحن غیررسمی. 
آیا بیان چنین جمله‌ای درباره رفع محدودیت بُرد موشکی، آن‌هم بدون انتشار هیچ‌گونه اطلاعیه رسمی از سوی نهادهای مسئول، به معنای ارسال پیام شتاب‌زده و بی‌محاسبه به بیرون نیست؟در واقع وقتی گفته می‌شود «محدودیت بُرد موشکی برداشته شد»، این یک اعلام رسمی توانمندی نظامی است. از منظر داخلی، این می‌تواند پیام «اقتدار و بازدارندگی» باشد. اما برای غربی‌ها یا دشمنان بالقوه، طبیعتاً یک «اطلاع‌رسانی تاکتیکی» هم محسوب می‌شود: یعنی آن‌ها می‌فهمند که قابلیت جدیدی وجود دارد و این می‌تواند بر محاسباتشان اثر بگذارد.  
چگونه می‌توان هم از « اقتدار ملی» سخن گفت و هم همزمان، بخشی از راهبردهای دفاعی کشور را بی‌محابا در رسانه‌ها فاش کرد؟ از سوی دیگر، اشاره به «مدیریت اعتراضات» و انتظار برای پیشنهاد مذاکره از سوی غرب، نوعی آشکارسازی محاسبات سیاسی درونی است که بیش از آنکه بیان موضعی در جهت منافع ملی باشد، نوعی برملا کردن تحلیل داخلی برای طرف مقابل است. غربی‌ها دقیقاً منتظر چنین جملاتی‌اند تا بفهمند در درون ساختار قدرت ایران، چه کسی به چه چیزی امید بسته است و چه نقاط ضعفی را می‌توان هدف گرفت. 
و اما جمله‌ی پایانی ایشان، «نظام باید از دوره ترامپ عبور کند»، خود اعترافی ضمنی است به نوعی نگاه تاکتیکی و نه راهبردی؛ گویی راهبرد سیاست خارجی ما باید در واکنش به اشخاص در کاخ سفید تعریف شود، نه بر مبنای اصول ثابت انقلاب اسلامی و منافع پایدار کشور. 
بدیهی است که در سیاست، هر سخن نابجا هزینه دارد.وقتی یک عضو کمیسیون امنیت ملی در تریبون عمومی چنین جملاتی بر زبان می‌آورد، هم انسجام دستگاه دیپلماسی را خدشه‌دار می‌کند، هم تحلیل‌گران خارجی را از خطوط قرمز واقعی ایران آگاه‌تر می‌سازد، و هم به مردم این سیگنال را می‌دهد که مسئولان در سطوح حساس کشور، بدون هماهنگی و تأمل، دست به اظهار نظر درباره مهم‌ترین مسائل امنیتی می‌زنند. 
آقای نماینده! شتابزدگی در سیاست، نه نشانه جسارت است و نه هوشمندی. اقتدار در سکوت آگاهانه، گفتار دقیق و کنش هماهنگ معنا پیدا می‌کند، نه در مصاحبه‌هایی که می‌تواند برداشت‌های نادرست و پیام‌های ناخواسته برای دشمن به همراه داشته باشد. چرا که در شرایط کنونی، کشور به انضباط گفتاری بیش از هر چیز دیگر نیاز دارد. به‌ویژه از کسانی که مسئولیت‌شان «امنیت ملی» است. والسلام